Los : roman
Het heelal in ! : vijf stukjes van de kosmos
×
Het heelal in ! : vijf stukjes van de kosmos
Commentaires
Tom Naegels
Vlaamse roman
Uitgeverij Manteau
240 pagina's * 695 frank (17,22 euro)
Over identiteit en vadsige sossen
Het prozadebuut van Tom Naegels - de verhalenbundel Het heelal in! - was een beetje richtingloos, maar Naegels is een volhouder wiens beroepsernst schril afsteekt tegen die van sommige van zijn leeftijdsgenoten die vaak meer op promotalk dan op talent teren. Uit zijn columns voor Teek! en een korte tijd ook voor De Morgen bleek al snel dat Naegels worstelde met Grote Vragen. Die draaiden rond Identiteit, Nationalisme, Vlaams Blok vs. Socialistische Partij, Progressief/Conservatief, Political Correctness, Engagement. Dure woorden die schier obsoleet waren geworden in de Vlaamse letteren, maar die - met het tot wasdom komen van een nieuwe generatie neo-idealisten - gelukkig weer van onder het stof worden gehaald. Daar waar hij in zijn columns vaak véél te hoog in de bocht ging hangen, heeft Naegels in dit romandebuut Meneer Kader de rust en vooral de vo…Lire la suite
Naegels: een rijzende ster in dit fin-de-siècle - Keihard slaan in het niets
BORGERHOUT - Tom Naegels is 21 en één en al nervositeit en beweeglijke gedachten. «Ik kan geen drie zinnen schrijven of ik moet iets opgooien en terug vangen, of rond de tafel hollen,» flapt hij eruit. Toch heb je die indruk niet als je de vijf kortverhalen van 'Het heelal in!' leest. Ze zijn ingenieus gestructureerd, stilistisch af en toe verrassend knap, en voldoende ingehouden. De jongeman werd door De Gazet van Antwerpen gepolst of hij niet wekelijks een column wilde schrijven. Tom zei niet nee. Al vier maand Naegelt hij, die uit een rood nest stamt, zijn visie op de actualiteit op dat geduldige Antwerpse krantenpapier. Hoewel. Naegels: «Ik heb geen last van censuur. Maar die columns geven niet altijd mijn eigen visie weer. Ik laat een gedeelte bewust door verschillende personages schrijven. Zo zal de jongere Elise het over haar angstaanvallen hebben terwijl Manfred vanuit een volwassener, vaderlijk perspectief de wereld beziet. Ik hou niet van schrijvers die per se iets willen zéggen.»
«Hét probleem is dat er problemen zijn als je maar één bepaald standpunt inneemt. Ik denk in perspectieven. Je kan toch alleen maar verschillende dingen denken? Kijk: als ik een progressief iemand tegenover me heb, is er veel kans dat ik me reactionair opstel. En als zo'n rechtse 'zak' me irriteert, ja dan... Het zal wel aan mij liggen: ik ga altijd graag in oppositie. Het tegendeel is vaak immers ook waar. Dus.»
De jonge schrijver maakte hiervan het motto van zijn boek: 'Voor Greet, omdat alles écht altijd omgekeerd is'. Naegels: «Vaak zie ik mezelf bezig en val dan stil. My God, what am I doing, denk ik dan. Dat verdomde zelfbewustzijn teistert ook een aantal van mijn personages.» Zijn kortverhalen wemelen van leeftijdsgenoten die vechten tegen het niets en vluchtpogingen bedenken. «Het is allemaal zo gecompliceerd dat je er niet meer uit geraakt. Het postmodernisme is geen stijl, het is realiteit. Alles is nu eenmaal postmodern geworden.»
Zelfmoord
Toch willen …Lire la suite